Korona alpejskich czterotysięczników

Czterotysięczniki - Na dachu Alp

U źr&oacute,dła każdego pragnienia zdobycia g&oacute,ry leży określona wrażliwość estetyczna. Reagujemy na siłę, z jaką te majestatyczne budowle natury przyciągają nas do &ndash, potencjalnie niegościnnego, ale i nietkniętego ręką ludzką &ndash, środowiska, tworząc harmonię sportu i ruchu. Każdy wspinacz ma swoje ulubione g&oacute,ry. Niekt&oacute,rzy te swoje &bdquo,naj&rdquo, wybierają w spos&oacute,b prosty &ndash, ze względu na kształt, kolor czy budowę geologiczną. Gusta innych zadowoli dopiero ciekawa lokalizacja szczytu czy historia eksploracji jego ścian. Nawet bezwzględna wysokość g&oacute,ry może być istotnym czynnikiem w wyborze wspinaczkowego celu: wszak to nie tylko prosta informacja geograficzna, ale też wiele m&oacute,wi o jej wielkości w por&oacute,wnaniu do sąsiednich szczyt&oacute,w, o jej charakterystyce, a co za tym idzie także o tym, ile wysiłku będzie trzeba włożyć w zdobycie wierzchołka. Gdy pod uwagę bierze się cały masyw lub pasmo g&oacute,rskie, najwyższy szczyt będzie prawdopodobnie miał te walory, kt&oacute,re w mgnieniu oka przyciągają uwagę wspinaczy: największa ściana, najwyższa grań, najdłuższy lodowiec. Pełna skrajności natura środowiska wysokog&oacute,rskiego &ndash, urocza w słoneczny dzień i straszliwa w czasie burzy &ndash, powoduje swoisty rodzaj fascynacji, kt&oacute,remu, gdy raz się ulegnie, trudno od niego uciec. Takie środowisko wysokog&oacute,rskie w Alpach zazwyczaj można znaleźć powyżej 3 tysięcy metr&oacute,w. Istnieje pewna ilość szczyt&oacute,w, kt&oacute,re sięgają 4000 metr&oacute,w, spośr&oacute,d tylko garstka przebija się przez barierę 4500 metr&oacute,w, a jedynie Mont Blanc zbliża się do 5000 metr&oacute,w. Pomimo iż ich wysokość to zaledwie połowa tej, na jaką wznoszą się wierzchołki w Himalajach, tutejsze czterotysięczniki nazywane są &bdquo,Alpejskimi Gigantami&rdquo,. Są pełne majestatu i sławy, jaką zapewnia im bogata historia ich zdobywania.