Beyond Possible. Wiara w siebie góry przenosi

Zainspirowała mnie idea zdobycia w szalonym tempie wszystkich czternastu najwyższych szczyt&oacute,w świata. Miałem nadzieję wspiąć się na nepalskie imponujące wierzchołki Annapurny, Dhaulagiri, Kanczendzongi, Mount Everestu, Lhotse, Makalu i Manaslu, popędzić na Nanga Parbat, Gaszerbrumy I i II, K2, Broad Peak w Pakistanie, a na końcu zdobyć niepokojące ośmiotysięczniki Tybetu &mdash, Czo Oju i Sziszapangmę. Ale dlaczego?

Te miejsca należą do najbardziej niegościnnych na naszej planecie, a wyzwanie, jakie przed sobą postawiłem, z założeniem, że zrealizuję je w mniej więcej p&oacute,ł roku, większości ludzi może się wydać szaleństwem. Mnie jednak zdawało się szansą na udowodnienie światu, że wszystko &mdash, cokolwiek &mdash, jest możliwe, gdy w plan angażuje się serce i umysł.

Przyszedłem na świat w wiosce o nazwie Dana w zachodnim Nepalu, byłem biedny od urodzenia. Jako dziecko chodziłem boso, bo moja rodzina nie miała pieniędzy nawet na buty. W ten spos&oacute,b nabyłem odporności, kt&oacute,rej potrzebowałem, aby dołączyć do Gurkh&oacute,w, jednej z najbardziej nieustraszonych sił w armii brytyjskiej. Następnie wbrew wszelkim przeciwnościom zostałem pierwszym w ponad 200-letniej historii Gurkh&oacute,w żołnierzem, kt&oacute,ry dołączył do Special Boat Service. Z tą jednostką służyłem w najniebezpieczniejszych strefach wojennych na świecie.

Nadszedł jednak taki moment, że chciałem doświadczyć czegoś nowego. Kiedy byłem dzieckiem, nie myślałem o tym, by zostać himalaistą, aż do momentu kiedy, trochę przez przypadek, po raz pierwszy związałem się liną z Dorje, moim przyjacielem i mentorem wspinaczkowym. W Anglii ludzie ciągle zadawali mi to samo pytanie:

... To jaki jest ten Everest?

Kumple nieobeznani z geografią Nepalu wyobrażali sobie prawdopodobnie, że miałem go zaraz za płotem. Wyglądali na rozczarowanych, gdy przyznawałem, że nigdy nie widziałem nawet bazy pod Mount Everestem, nie m&oacute,wiąc już o wspinaczce powyżej niej, co skłaniało niekt&oacute,rych żołnierzy do kwestionowania mojej siły. Po dziesięciu latach pytań i żart&oacute,w i mnie dopadła pokusa zdobycia szczytu. A więc dobrze, pomyślałem. Spr&oacute,buję zdobyć Dach Świata. Na wierzchołku byłem zachwycony widokami. Z wrażenia odebrało mi mowę. Ogarnęło mnie poczucie dumy, połączone z czymś w rodzaju oczekiwania. W tamtej chwili byłem jedyną na Ziemi osobą, kt&oacute,ra stała w jej najwyższym punkcie.

Wtedy pojawił się m&oacute,j projekt, coś, o czym nikt nie pomyślał, że jest możliwe ... zdobycie wszystkich czternastu g&oacute,r &bdquo,strefy śmierci&rdquo, w siedem miesięcy. Dotychczasowy standard zdobywania najniebezpieczniejszych szczyt&oacute,w świata wynosił siedem lat, dziesięć miesięcy i sześć dni. Pokonałem to osiągnięcie w ciągu sześciu miesięcy, pobiłem przy tym kilka rekord&oacute,w świata.

Nimsdai Purja