O miłości romantycznej

W pierwszych miesiącach 1921 roku fani Stanisława Wasylewskiego, który w przeciągu dwu lat wdarł się na szczyt Parnasu popularnej literatury historycznej, otrzymali kolejne, piąte już jego dziełko – O miłości romantycznej. Podobnie jak we wcześniejszych książkach tematem była głównie kobieta – marząca, kochająca, cierpiącą, ale też domagająca się swych praw, potrafiąca wybić się ponad przeciętność, iść ramię w ramię z mężczyznami w trudnych dla Ojczyzny chwilach. Tym razem autora zainteresowała epoka romantyzmu, lata 20.-40. XIX w. Snują się więc przed nami postacie miłości poetów: Mickiewicza, Słowackiego, Krasińskiego. Poznajemy miłosne perypetie autora Marii, Antoniego Malczewskiego, romansu Eweliny Hańskiej z Balzakiem, pani Bobrowej z Krasińskim, Karoliny Iwanowskiej (przyszłej ks. Wittgenstein) z mistrzem fortepianu Lisztem. Z panteonu polskich bohaterów narodowych przypomniał Wasylewski m.in. wojowniczą Emilię Plater i służącą społeczeństwu Klaudynę Potocką, w sumie dziesiątki kobiecych postaci, zdarzeń opisanych w formie anegdotycznej żywym, jako to u Wasylewskiego, językiem.