Książka kontynuuje – realizowaną już w trylogii `Powinni się nie urodzić` – strategię prowadzenia poetyckiego notatnika o sytuacjach granicznych i skrajnych w duchu `Obrazów mimo wszystko` Didi-Hubermana i `Umarłych ze Spoon River` Edgara Lee Mastersa. Kwiatkowski przenosi czytelników z terenu historii na obszar tragedii domowej i pytań o antynatalizm. W minimalistycznych tekstach można usłyszeć głosy ofiar eugeniki, projektu T4, tragicznych rozbitków Shoah Claude’a Lanzmanna.