Zarzut apelacyjny w procesie karnym

„Zarzut apelacyjny jest najważniejszym elementem apelacji. Apelacja zaś jest najważniejszym środkiem odwoławczym, gdyż przysługuje od wyroku. W wyroku bowiem sąd rozstrzyga o przedmiocie procesu. Skuteczność apelacji zależy od stwierdzenia przez sąd odwoławczy zaistnienia uchybienia, co może spowodować, że zaskarżony wyrok ulegnie zmianie lub uchyleniu. W interesie skarżącego leży zatem trafne wskazanie uchybienia. Wymaga to jednak dokonania szeregu czynności związanych z analizą akt sprawy w celu zdiagnozowania uchybienia, a następnie dokonania oceny, czy może ono stanowić przedmiot zarzutu apelacyjnego, a wypadku potwierdzenia, sformułowanie go we właściwy sposób. Nie jest to zadanie łatwe, gdyż w kodeksie postępowania karnego nie ma podstaw wniesienia apelacji. Tym samym nie ma też wprost wskazanych elementów jej budowy. Także sposób wysłowienia zarzutu apelacyjnego pozostawiony jest do uznania skarżącego.”Zaproponowana metodyka poszukiwań powinna ułatwić podjęcie właściwych czynności związanych ze sporządzeniem apelacji. W książce podane zostały również przykłady obrazujące omawiane zagadnienia. Głównym celem publikacji jest udzielnie praktycznych wskazówek odnośnie do prawidłowego sformułowania zarzutu w apelacji. Stanowi ona kompletny przewodnik poruszania w gąszczu procesowych regulacji, zdecydowanie ułatwiający właściwe, a co najważniejsze skuteczne zbudowanie środka odwoławczego.W książce omówiono następujące zagadnienia związane z zarzutem apelacyjnym w celu wypracowania optymalnego standardu, jaki ten zarzut powinien spełniać:&nbsp,wyjaśniono rolę i znaczenie zarzutu apelacyjnego w wielu szczegółowo omówionych płaszczyznachopisano generowanie przez zarzut apelacyjny innych elementów apelacji, tj. zakresu zaskarżenia i wniosku odwoławczegoomówiono względne przyczyny odwoławcze z art. 438 k.p.k. i bezwzględne przyczyny odwoławcze 439 § 1 k.p.k., które są wykorzystywane przez skarżącego do sfomułowania zarzutu apelacyjnego.przedstawiono wpływ poszczególnych przyczyn odwoławczych z art. 438 k.p.k. i art. 439 § 1 k.p.k. na zakres zaskarżenia, a następnie omówiono te przyczyny pod kątem określenia na ich podstawie wniosku odwoławczego.wyjaśniono, jak poszczególne uchybienia wskazane w art. 438 k.p.k. i art. 439 § 1 k.p.k. powinny zostać wykorzystane do formułowania zarzutu apelacyjnego oraz jakie warunki muszą zostać spełnione, aby w oparciu o te przyczyny zarzut apelacyjny został prawidłowo formalnie i trafnie merytorycznie skonstruowanypodstawę zarzutu apelacyjnego z art. 438 pkt 2 k.p.k. omówiono pod kątem uchybień najczęściej występującychwyjaśniono, kiedy należy postawić wyłącznie zarzut obrazy przepisów procesowych, a kiedy samodzielnie zarzut błędu w ustaleniach faktycznychodrębnie omówiono zagadnienie dotyczące zarzutów alternatywnych, wskazano też układy procesowe, w których zarzuty alternatywne powinny zostać sformułowane.przedstawiono również zagadnienie dotyczące dopuszczalności i skuteczności zarzutu apelacyjnegoopisano czynności związane z analizą wyroku pod kątem poszukiwania uchybień stanowiących zarzut apelacyjny.Atutem pracy jest starannie wyselekcjonowane orzecznictwo Sądu Najwyższego oraz sądów apelacyjnych, które wyznacza kierunki praktyki polskich sądów karnych i przedstawia najistotniejsze orzeczenia według przyjętego tematycznego podziału.&nbsp,Z recenzji prof. Piotra Hofmańskiego:„Atrakcyjność pracy wynika przede wszystkim z tego, że adresowana jest do bardzo szerokiego kręgu odbiorców. Z jednej strony spotka się ona z zainteresowaniem świata nauki prawa karnego procesowego jako praca kompleksowo traktująca zagadnienia związane z procedurą odwoławczą. Z drugiej, będzie niewątpliwie pomocna w procesie edukacji prawniczej jako pogłębiająca i porządkująca wiedzę o postepowaniu odwoławczym. W szczególności będzie nieoceniona pomocą w przygotowaniu aplikantów do zawodów prawniczych. Z trzeciej zaś strony znakomity przewodnik otrzymają do rąk uczestnicy gry procesowej: sędziowie, proku