Obrona królewsko-indyjska

Idea obrony królewsko-indyjskiej – walki przeciwko centrum białych pionków za pomocą nacisku figur, wspieranych czasem przez kontratak pionków – została tak ujęta przez S. Tartakowera: `Nie śmierć w centrum, lecz dla centrum`. Obrona królewsko-indyjska jest żelaznym punktem programu wszystkich powojennych szachistów o agresywnym stylu gry. Do jej głównych propagatorów należeli mistrzowie świata Garii Kasparow oraz Bobby Fischer. W tej książce Eduard Gufeld, wybitny specjalista w dziedzinie obrony królewsko-indyjskiej, pokazuje – czerpiąc z własnego bogatego doświadczenia – w jaki sposób czarne mogą ruszyć do kontrataku w każdym z wariantów. W tym debiucie czarne nie zadowalają się równowagą, lecz przydają grze napięcia i dynamiki. Obrona królewsko-indyjska jest debiutem niesymetrycznym, w którym strategia czarnych opiera się zasadniczo na `rozbijaniu` schematów przeciwnika. Jednocześnie, już we wczesnej fazie debiutu czarne próbują rozwinąć swój własny plan ataku. Z tego powodu obrona królewsko-indyjska może być studiowana tylko w działaniu, to znaczy jako proces przejścia od debiutu do gry środkowej. Eduard Gufeld (1936–2002) – ukraiński szachista, arcymistrz od 1967 roku. W szachowym świecie był ceniony za wiedzę i lubiany za poczucie humoru. Napisał ponad 80 książek szachowych.