Polskie bezpośrednie inwestycje za granicą. Metodologia teorii ugruntowanej

Studium teoretyczno-empiryczne dotyczące istotnego – z punktu widzenia rozwoju polskiej przedsiębiorczości – zagadnienia internacjonalizacji działalności gospodarczej polskich przedsiębiorstw wpisuje się także w nurt badań nad umiędzynarodowieniem firm z krajów rozwijających się. O ile aktywność inwestycyjna podmiotów z gospodarek wysoko rozwiniętych została dotąd dość dobrze rozpoznana, o tyle wciąż niewiele jest prac na temat zagranicznych inwestycji bezpośrednich podejmowanych przez przedsiębiorstwa z gospodarek rozwijających się. Tymczasem te właśnie firmy od początku XXI w. rozpoczęły zagraniczną ekspansję, upatrując w tym sposobu na czerpanie korzyści z posiadanych przewag konkurencyjnych i budowanie nowych w związku z dostępem do światowych zasobów materialnych i niematerialnych. Zjawisko zagranicznej aktywności inwestycyjnej polskich przedsiębiorstw zostało zbadane z wykorzystaniem metodologii teorii ugruntowanej. Próba wyjaśnienia jej uwarunkowań i skutków – na podstawie ocen i opinii uzyskanych od przedstawicieli objętej badaniem grupy polskich firm, pozwoliła na sformułowanie hipotezy dotyczącej ekspansji polskich podmiotów gospodarczych na dojrzałych rynkach zachodnich. Doświadczenie przedsiębiorstw, zwłaszcza tych, które uzyskały sukces w efekcie internacjonalizacji, ma istotne znaczenie dla dalszych perspektyw polskich inwestycji zagranicznych. Studia Europejskie nr 18