Zaniedbanie emocjonalne u dzieci i młodzieży. Mechanizmy rozwojowe i następstwa psychospołeczne

Zaniedbanie emocjonalne to sytuacja, w której potrzeby emocjonalne dziecka są ignorowane lub zaspokajane w nieadekwatny sposób. Zjawisko to jest traktowane jako istotny czynnik ryzyka rozwoju psychopatologii, a jego rozpoznanie i terapia stały się kluczowymi elementami współczesnej opieki psychologicznej i psychoterapeutycznej. Ewa Wojtyna i Marcin Gierczyk usystematyzowali wiedzę dotyczącą zaniedbania emocjonalnego, w szczególności w odniesieniu do rozwoju człowieka – od okresu niemowlęctwa, przez kolejne etapy dzieciństwa, aż po wczesną dorosłość – oraz zaproponowali model teoretyczny uwzględniający wpływ zaniedbania emocjonalnego na funkcjonowanie człowieka w poszczególnych fazach rozwoju. Wyjaśniając przyczyny zaniedbania emocjonalnego dzieci i młodzieży, autorzy odwołują się do norm rozwojowych, przedstawiają istniejące modele teoretyczne (model deficytu rodzicielskiego, model deficytu ekologicznego, model ekologiczno-transakcyjny, teoria systemów ekologicznych) oraz wskazują na współczesne przemiany społeczno-kulturowe, które mogą sprzyjać emocjonalnemu zaniedbywaniu dzieci i młodzieży przez rodziców.