Zmienianie edukacji. Na przykładzie programu Klub Młodego Odkrywcy koordynowanego przez Centrum Nauk

(…) Oczekuje się, że uczeń, którego głównym zadaniem przez kilkanaście lat było uczenie się oderwanych od życia fragmentów wiedzy akademickiej, przekształci się pewnego dnia w kompetentnego dorosłego, który rozliczy podatek, przeprowadzi się z rodziną i całym dobytkiem do innego miasta oraz będzie w pełni świadomie głosował w wyborach. Instytucje edukacyjne wciąż realizują podstawy programowe wypełnione informacjami, z których większość znajduje się w telefonach ich podopiecznych, nie interesując się prawie wcale, czy będą umieli je kiedykolwiek wykorzystać. I właśnie po to, by uniknąć, a co najmniej ograniczyć takie efekty szkolnej edukacji, trzeba próbować ją zmieniać. Z tekstu System edukacji wymaga zmian – pod tym stwierdzeniem podpisze się zapewne większość osób. Ale co należy zmienić? W jakim kierunku mają iść zmiany? Kto miałby ich dokonać? Po czym poznamy, że interwencje przyniosły oczekiwane skutki? Tu zdania zaczynają być podzielone. Zuzanna Michalska mistrzowsko prowadzi czytelnika przez gąszcz zagadnień związanych ze zmianą w edukacji, a następnie opisuje szczególny, oddolny program, w którym nauczyciele i uczniowie pracują wspólnie, ale w zupełnie nowy sposób. Kluby Młodego Odkrywcy pozwalają uczniom eksperymentować i popełniać błędy, nauczycielom – uwolnić się od dyktatu programu nauczania i dokumentacji oraz wypróbować metody nauczania oparte na teorii konstruktywizmu edukacyjnego. Program ma ponad 25 lat, a jego społeczność przyczynia się do zmieniania sposobu myślenia o edukacji i uczeniu się, w Polsce i kilku krajach zagranicą. Szkoła jako instytucja edukacyjna skupia w sobie, niczym w soczewce, napięcia, kryzysy i wyzwania z którymi zmagają się osoby i zbiorowości. Ta książka jest przykładem procesu zmieniania edukacji bazującego na wynikach badań naukowych, twórczego i przekonującego wykorzystania teorii naukowych do zmiany myślenia o i działania w edukacji otwartej na warunki i wyzwania współczesności. Z recenzji prof. dr hab. Marii Czerepaniak-Walczak