Mój powrót do Walterów. Walter Boys #2

Bestsellerowa autorka New York Timesa

Autorka książki Moje życie z Walterami

Jedna dziewczyna. Jeden chłopak. Jedno lato p&oacute,źniej...

Jackie wraca do chłopaka, kt&oacute,ry skradł jej serce, do rodziny, kt&oacute,rą kocha, i do wyboru, kt&oacute,rego musi w końcu dokonać...

Po letnim pobycie w Nowym Jorku Jackie Howard wraca na ranczo Walter&oacute,w w Kolorado. Chciała uciec od zamieszania, od chaosu wielodzietnej rodziny, potrzebowała przestrzeni. Dostała ją - przez chwilę mogła żyć na własnych zasadach i nie zaprzątać sobie głowy Cole',em. Ale nie potrafiła przestać o nim myśleć. O nim i o namiętnym pocałunku, kt&oacute,rym się pożegnali w czerwcu. Teraz Jackie wie jedno: powr&oacute,t będzie bardzo trudny. Uczucia, kt&oacute,re pr&oacute,bowała zignorować, nie wygasły.

Cole wyprowadził się z rancza i pracuje w warsztacie Tony',ego. Jackie czuje ulgę - sądzi, że dzięki temu uniknie trudnej konfrontacji. Jednak wszystko się komplikuje. Jackie wie, że nie zniesie ponownej utraty bliskich. Walterowie są teraz jej rodziną, kt&oacute,rą dziewczyna kocha i kt&oacute,rej bardzo potrzebuje. Ale też nie potrafi się wyrzec uczucia do Cole',a.

Tyle że nie da się w nieskończoność trwać w zawieszeniu. Trzeba będzie wreszcie zdecydować, co dalej.

Zebrałam siły i zaczęłam wygłaszać przygotowane wcześniej przem&oacute,wienie:

- Cole, chcę cię przeprosić za to, jak cię potraktowałam tego lata. Powinnam była powiedzieć ci, co czuję, zamiast cię ignorować, ale...

- Jackie. - W jego głosie słychać było zar&oacute,wno rozbawienie, jak i irytację. - Przecież już ci m&oacute,wiłem: nie potrzebuję żadnych wyjaśnień.

- Wiem, ale to dla mnie ważne, żebyś zrozumiał. Jeśli nie zrozumiesz, to... - Głos mi się załamał, a wszystkie starannie przygotowane słowa nagle wyparowały z głowy.

Zmarszczył brwi.

- Zrozumiał co dokładnie?

- Dlaczego nie mogę być z tobą - wyszeptałam. Poczułam, jak w piersi formuje mi się kłębek winy i żalu, ale wiedziałam, że to właściwa decyzja. Nie tylko dla mnie, lecz dla nas obojga.

Cole zaśmiał się głośno.

- Niezły żart - powiedział, ale kiedy nie zareagowałam, jego uśmiech zniknął i chłopak się wyprostował. - Czekaj, ty m&oacute,wisz poważnie?

Oczy zapiekły mnie od napływających łez, gdy skinęłam głową.

- Wiesz, że coś do ciebie czuję, Cole. Nie mogę tego ukrywać, ale... nie wszystko jest ze mną w porządku. Chciałabym zostawić żałobę za sobą i skupić się na nas, ale wciąż mam ataki lęku i koszmarne sny, a czasem... Boże, czasem oddychanie sprawia mi b&oacute,l.