Duchy zostają

Hilary Mantel, autorka bestsellerowych powieści historycznych, znowu sięga w przeszłość. Tym razem jednak nie do dynastii Tudorów, lecz do własnego życia. Duchy zostają to opowieść o tym, jak dziewczyna z robotniczych przedmieść Manchesteru została cenioną pisarką. Ale też – refleksja nad pracą pamięci. Co decyduje o naszym postrzeganiu minionych lat? Obrazy unieruchomione na fotografiach, podkoloryzowane opowieści rodziców, a może zmysłowe wspomnienia zapachu potraw i obić mebli w rodzinnym domu? Mantel pisze również o własnej cielesności, o dojrzewaniu i chorobie. W przejmujący sposób opowiada o doświadczeniu endometriozy: paraliżujący ból, upokarzające wizyty w szpitalach, zjawy podczas ataków migreny. Wyznaje gorzko: „,Miałam w życiu więcej ginekologów niż kochanków“,. Bez ckliwego sentymentalizmu opisuje świat – zasadniczo nieprzyjazny, szczególnie dla dziewczyn z niezamożnych domów. Stawką w walce z nim jest ocalenie własnej wrażliwości. Bo to właśnie z niej rodzi się pisarska świadomość Hilary Mantel. „,Arcydzieło olśniewającego umysłu […]. Przeszłość, czasy tak dawno minione, ożywają tu na nowo.“, Rachel Cusk „,Mantel jest na przemian dowcipna, rzeczowa, wizjonerska i komiczna, a przy tym niezmiennie fascynująca.“, „,Daily Telegraph“, „,Niezwykła opowieść, miejscami komiczna, często ponura, ale co najważniejsze – jest to opowieść o przetrwaniu.“, „,The Spectator“, „,Mantel to wybitna pisarka. Dojmująco, wręcz boleśnie przenikliwa […]. Wstrząsający i śmiały zbiór wspomnień, z każdą stroną bardziej niepokoi.“, Helen Dunmore „,Oszałamiająca wizja dziecięcego nieprzystosowania i kobiety cierpiącej z powodu nieudolności lekarzy. Tego szczerego i pięknego pamiętnika nie da się odłożyć i nie da się zapomnieć.“, Clare Boylan „,Ta lektura mnie porwała. Surowa, bolesna i pełna spostrzeżeń dających wgląd w umysł pierwszorzędnej pisarki.“, Margaret Forster „,Zachwycająca proza – przejrzysta i prawdziwa.“, „,The Guardian“,