Książka dr. Szymona Chrząstowskiego przybliża mechanizmy funkcjonowania rodziny oraz przeszkody w jej rozwoju, ujmując je z perspektywy systemowej.
Nie jest to jednak podręcznik psychoterapii. Próżno szukać w tej książce definicji i studiów przypadków. Tytułowe opowieści, z których czerpie autor, są inspirowane nie tylko źródłami naukowymi, lecz także literaturą piękną, poezją, sztuką oraz wielogłosową wymianą ze środowiskiem psychoterapeutów.
`Przyjęta przez Autora formuła odwołania się nie tylko do wiedzy naukowej, ale i do literackich źródeł, metafor poetyckich i autentycznych opowieści o ludzkiej egzystencji pozwala na zanurzenie się w zebranym materiale w zaskakujący sposób. To zaproszenie do zatrzymania, zauważenia złożoności świata, w tym i skomplikowania samej materii psychoterapii - także jako sztuki pozostawania w niepewności, wytrzymania wahania się i niewiedzy. To zaproszenie dla psychoterapeutów (i nie tylko) do przygody eksplorowania świata psychoterapii bez poszukiwania jednoznacznych odpowiedzi, do uważności w namyśle nad odpowiedzialnością psychoterapeuty. To także dowód na istnienie (…) wieloobrazu, wielogłosu, przekraczającego granice dyscyplin i wiedzy, pomiędzy nami wszystkimi – stawiającymi pytania, doświadczającymi napięcia pomiędzy nauką i sztuką, pozostającymi w niepewności.`
Z recenzji dr hab. Anny Cierpki, prof. UW
`Pisząc tę książkę, stawiałem sobie dwa cele. Po pierwsze, chciałem przybliżyć Czytelnikowi wybrane koncepcje systemowej psychoterapii rodzin, które mogą być pomocne w wyjaśnianiu mechanizmów problemów funkcjonowania rodzin. Po drugie, proponuję pewien sposób myślenia o psychoterapii rodzin, jako dającej możliwość rozwoju zarówno - rodziny jako całości, jak i poszczególnych jej członków. Dlatego mniej uwagi poświęcam „leczeniu rodziny”, a bardziej skupiam się na diagnozie przeszkód w jej rozwoju i tworzeniu do tego optymalnych warunków. Książka ta jednak – niespodziewanie dla mnie samego jako autora – stała się okazją do dialogu z różnymi koncepcjami, które miałem przyjemność poznawać w toku stawania się psychoterapeutą. Jej tytuł nawiązuje właśnie do tego: twórczego przekształcania tego, co było w przeszłości. W związku z tym, opisując poszczególne koncepcje, zastanawiałem się, czy je przekształcam w taki sposób, aby ożywiały moją praktykę psychoterapeutyczną.`
Z tekstu
