Wszystkie ptaszki, które miałem w garści

„Są to piosenki trochę własne, a trochę kradzione, z refrenów zasłyszanych od poetów podejrzanej konduity, tu jakaś pieśń kościelna, tam dziecięca rymowanka, aluzje i nieprzystojne skojarzenia, obrazy licznych uczuć. Są to baśni i przyśpiewki ludu, który zmarł lub wyemigrował, a mieszkał przez pokolenia w szafie, domu niewoli, i tam układał je swoim językiem niezrozumiałym, wnikliwym, śliskim i namiętnym”
Jacek Dehnel.