Pierwsza część monografii formacji Grossdeutschland przedstawia okoliczności powstania skromnego początkowo batalionu wartowniczego, który z czasem przekształcił się w elitarny pułk. Jego żołnierze strzegli najważniejszych obiektów rządowych w Berlinie, pełniki rolę straży honorowej podczas spotkań dyplomatycznych i szli na czele każdej parady wojskowej. Brali udział w kampanii w Polsce, dzielnie walczyli we Francji i uczestniczyli w okupacji Jugosławii, jednocześnie pełniąc cały czas rolę berlińskiego garnizonu. Jednostka odegrała doniosłą rolę w operacji Barbarossa. Jako część grupy bojowej generała Eberbacha dotarła zimą 1941 roku do Tuły i tym samym znalazła się najbliżej Moskwy spośród wszystkich jednostek niemieckich południowej części frontu wschodniego. W kwietniu 1942 roku pułk przekształcił się w dywizję, która brała udział w walkach nad Dońcem i Manyczem w ramach niemieckiej ofensywy na Kaukaz.