Radary III Rzeszy: Wojenne tajemnice Lubania

W 1929 roku Reichsmarine utworzyła Nachrichten-Versuchsabteilung der Marine (NVA), czyli rodzaj departamentu eksperymentów i nowości w dziedzinie radiolokacji. Spróbowano sięgnąć po ofertę zakładów Telefunken, jednak współpraca z tą ostatnią została szybko zerwana, głównie z powodu zbyt wysokiego kosztorysu. Zaczęto myśleć o założeniu firmy ze środków pochodzących z marynarki wojennej oraz takiej, gdzie w dużej mierze będą zatrudnieni pracownicy laboratorium NVA oraz będą mieli oni istotny wpływ na kierunek badań. I tak oto 16 stycznia 1934 roku dwóch zaprzyjaźnionych ze sobą inżynierów i zarazem udziałowców: Paul Gunther Erbsloh i Hans Karl von Willisen, utworzyło firmę GEMA, a dokładniej Gesellschaft fur elektroakustische und mechanische Apparate z siedzibą w Berlin-Kopenick. Dobrą passę koncernu GEMA powstrzymały alianckie bombowce, zabójcze argumenty skuteczne przekonały szefostwo, by poszukać bezpieczniejszego schronienia z dala od stolicy i największych miast Trzeciej Rzeszy. Stąd wiosną 1943 roku część berlińskich zakładów zostało przeniesionych do Lubania do zakładów Gustava Winklera. Czy wytwarzano tutaj broń elektromagnetyczną, tworzono nowatorskie urządzenia radiolokacyjne, czy jedynie skupiono się na kolejnych wersjach radarów? Największą tajemnicę Lubania z okresu II wojny światowej wyjaśni Szymon Wrzesiński – dolnośląski historyk, autor szeregu bestsellerów Agencji Wydawniczej CB z Warszawy (m.in. „Zamek Książ legenda III Rzeszy”, „Jelenia Góra w cieniu Hitlera”, „Zamek Czocha w Polsce Ludowej”)