Dziś czołgi to synonim nowoczesnej armii – pozornie niezniszczalny, zaawansowany pod względem technologicznym system uzbrojenia. Jak jednak przebiegał rozwój czołgów i jak one wpłynęły na sposób prowadzenia konfliktów zbrojnych od chwili, gdy pierwsze z nich wtoczyły się ociężale na pole bitewne w 1916 roku? Z końcem pierwszej wojny światowej armie poszczególnych krajów zaczęły stawiać na „ciężkie” bądź „lekkie” czołgi zgodnie ze swoimi doktrynami militarnymi. W latach drugiej wojny światowej czołgi uczestniczyły już niemal we wszystkich walkach: stanowiły szpicę niemieckich wojsk podbijających Europę w kampaniach błyskawicznych aż do czasu, kiedy sowieckie wozy pancerne okazały się godnym ich przeciwnikiem. W rezultacie na froncie wschodnim doszło do największych bitew pancernych w dziejach. Po drugiej wojnie światowej konstrukcje czołgów były coraz bardziej wyrafinowane, a broń pancerna wciąż ogrywa niebagatelną rolę w konfliktach zbrojnych doby współczesnej.