Śluby panieńskie

Śluby panieńskie, czyli magnetyzm serca to komediowy utwór napisany wierszem przez Aleksandra Fredrę w 1832 roku, nawiązujący do życiorysu autora i historii jego miłości do żony, Zofii Skarbkówny. Fabuła opiera się perypetiach Klary i Anieli, panien, które zgodnie odmówiły zamążpójścia. W wyniku intrygi udało się doprowadzić do szczęśliwego dla wszystkich zakończenia, a wydarzenia potoczyły się zgodnie z Fredrowską wizją miłości, którą autor postrzega jako źródło ludzkiego szczęścia. Przesycona humorem opowieść, opisane barwnym językiem postaci oraz komizm sytuacyjny już niemal 200 lat bawią czytelników oraz widzów spektakli realizowanych na podstawie książki. Aleksander Fredro (1793–1876) – jeden z ciekawszych twórców początku XIX wieku. O atrakcyjności jego komedii decydują wartka akcja i dowcipne dialogi, przy których łatwo zapomnieć, że autor tworzył w czasach, gdy powstawały najwybitniejsze dzieła Mickiewicza, Słowackiego i Krasińskiego. U Fredry nie znajdziemy obecnych w utworach wieszczów motywów. Jego sztuki są realistyczne, dowcipne, pogodne, choć pod komediową treścią kryją się gorzkie prawdy o ludzkich wadach, także tych specyficznych dla naszego narodu.