Ekspres reporterów 1/2018

Ekspres reporterów powstał w 1976 roku i szybko stał się regularnym bestsellerem. W najlepszych latach osiągał co miesiąc nakłady powyżej 130 tysięcy egzemplarzy – i to w czasach, kiedy papier był reglamentowany… To przede wszystkim na łamach Ekspresu kształtowała się słynna „polska szkoła reportażu”.

Historia Ekspresu została zawieszona w roku 1985. Przyczynił się do tego niepokorny styl działania redakcji, którą tworzyli wówczas: Jerzy Ambroziewicz, Stefan Kozicki, Stanisław Małecki i Aleksander Rowiński (autor koncepcji serii). A przede wszystkim numer specjalny z roku 1980, w którym „nieodpowiednio” zrelacjonowali przebieg strajku w stoczni: Wojciech Giełżyński, Ewa Juńczyk, Ryszard Kapuściński, Jacek Poprzeczko, Cezary Rudziński, Ernest Skalski, Lech Stefański, Małgorzata Szejnert, Mariusz Ziomecki.

Historia nie kończy się jednak – zatacza kręgi. I tak po 33 latach (sic!) Ekspres reporterów powraca. Zatem tomik pierwszy – po wymuszonej przerwie – otwieramy aktualnym, trudnym problemem, pojawiającym się nieoczekiwanie przed progiem zwykle gościnnych polskich drzwi.
Miłej lektury!

W tym tomiku:
Mirosław Prandota o Szwedach w potopie.
Andrzej Mularczyk – as polskiego reportażu w utworze Kropka, ale nie koniec.
O trwałe miejsce dla Szmula Zygielbojma wśród bohaterów wojennych walczy Aleksander Rowiński.
Romuald Karaś omawia cześć dla generalissimusa Stalina i cenę jego fajki.
Wywiad Stefana Truszczyńskiego ze Stefanem Hamburą – niemiecko-polskim adwokatem, albo – można też inaczej – adwokatem polsko-niemieckim.