Barszcz ukraiński (wydanie 2 rozszerzone)

Książka zdobyła nagrodę Ambasador Nowej Europy (2015), przyznawaną przez Kolegium Europy Wschodniej im. Jana Nowaka-Jeziorańskiego we Wrocławiu i Europejskie Centrum Solidarności w Gdańsku za najlepszą książką wydaną w języku polskim o tematyce wschodniej.

&nbsp,

&nbsp,

Wydanie II zostało rozszerzone o dodatkowy rozdział - &quot,Rewolucja godności&quot, - opisujący i analizujący wydarzenia na Majdanie.

Dlaczego właśnie Barszcz ukraiński? Ponieważ z Polską i Ukrainą jest tak jak&hellip, z barszczem. Ta potrawa, znana w obydwu krajach, w każdym z nich wygląda i smakuje inaczej. Ukraiński borszcz jest gęstszy, bardziej wyrazisty i bardziej sycący. Jest mieszanką wszystkiego, co najlepsze, i wszystkiego, co akurat znajdzie się pod ręką. Jak sama Ukraina &ndash, zaskakująca mieszanka narodowa, historyczna i tożsamościowa.

Piotr Pogorzelski

Ukraina to często temat numer jeden polskich program&oacute,w informacyjnych. Z naszym wschodnim sąsiadem łączą nas wieki trudnej wsp&oacute,lnej historii, interesy gospodarcze, cele polityczne. Lw&oacute,w, Kołomyja, Stanisław&oacute,w &ndash, wielu Polak&oacute,w traktuje te miejsca z sentymentem, wybiera się na Ukrainę śladami polskości, poszukuje rodzinnych korzeni. Lubimy myśleć o Ukrainie jak o &bdquo,prawie Polsce&rdquo,.

Tymczasem jest to odrębny kraj, z własną tożsamością, kulturą i specyfiką. Z bogatą historią, językiem, oryginalnym stylem i odmiennym od naszego podejściem do najważniejszych spraw. O tym wszystkim, także o relacjach z Polską i Polakami, w Barszczu ukraińskim opowiada Piotr Pogorzelski, korespondent Polskiego Radia w Kijowie.

Piotr Pogorzelski &mdash, warszawiak z urodzenia, kijowianin z zawodowego wyboru. W Polskim Radiu pracuje od 2000 roku. Od początku zajmował się tematyką wschodnią, najpierw jako zastępca korespondent&oacute,w w Moskwie i Mińsku, teraz, od 2006 roku, jest korespondentem w stolicy Ukrainy. Ukończył Instytut Stosowanych Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego oraz Studia Wschodnie na tej samej uczelni. Krajami byłego ZSRR jest zainteresowany od czas&oacute,w licealnych, a Polskiego Radia słucha, odkąd pamięta.

W książce Piotra Pogorzelskiego Euro 2012 jest blisko Wołynia, ukraiński miesza się z rosyjskim, oligarchowie z tłumami w kijowskim metrze, a popsa z rockiem narodowym. Z tego miksu coś wynika. Można Barszcz ukraiński traktować jak przewodnik &ndash, po miejscach, obyczajach, społeczeństwie, w końcu polityce. Przede wszystkim jednak to pełen dziennikarskiego &bdquo,mięsa&rdquo, reportaż opisujący Ukrainę bez upiększeń, ale i bez wielkopańskiego podejścia. Książka napisana bez zadęcia i gęsta jak dobry ukraiński barszcz...

Paweł Kowal

W polskich restauracjach pod nazwą &bdquo,barszcz ukraiński&rdquo, podaje się rozmaite zupy, najczęściej niemające zbyt wiele wsp&oacute,lnego z prawdziwym barszczem ukraińskim. I tak jak wydaje nam się, że umiemy ugotować barszcz ukraiński, tak samo wydaje nam się, że znamy Ukrainę. W rzeczywistości kołaczą nam się w głowach jedynie strzępki wiedzy. Nie znamy historii tego narodu, Ukraińcy mylą nam się z Rosjanami. Nie znamy tragicznych stron naszej wsp&oacute,lnej historii i poddajemy się emocjom, gdy ktoś coś wspomni przy okazji jakiejś rocznicy. Gdyby zapytać Polak&oacute,w, kt&oacute,re miasto jest stolicą Ukrainy, połowa będzie się zastanawiać. Zatem poznawajmy Ukrainę i ten Barszcz ukraiński, bo znać to wiedzieć, wiedzieć to rozumieć, a rozumieć to wyciągać wnioski. A jeśli wyciąga się wnioski, nie powiela się raz popełnionych błęd&oacute,w.

Ernest Zozuń