„Kto lepiej sobie poradzi w starciu z nieznanym? Dzikość pierwotnego ludu czy wychowani w cywilizacji niosący jej żagiew do odległych krain? I czy z takiego starcia da się w ogóle wyjść obronną ręką? Kres prezentuje tu niedużą, ale mocną powieść, w której losy postaci splatają się w filozoficznym konflikcie. Ta najkrótsza książka z serii jest zarazem najbardziej skomplikowana – i wymagająca najwięcej uwagi od czytelnika”. – Arkady Saulski Feliks W. Kres [właśc. Witold Chmielecki, ur. 1 czerwca 1966 w Łodzi, zm. 14 października 2022], jeden z prekursorów gatunku fantasy w Polsce, debiutował w 1983 roku opowiadaniem Mag, które przesłał na konkurs miesięcznika „Fantastyka”. Autor kilkudziesięciu opowiadań i kilkunastu powieści, tłumaczony na kilka języków, m.in. czeski i hiszpański, jego teksty ukazywały się również w takich pismach, jak np. „Fenix”, „Magia i Miecz”, „Nowa Fantastyka” czy „Talizman”. Najbardziej znany jest z opowieści Szereru zawartych w serii pod wspólnym tytułem Księga Całości, gdzie tajemnicza siła, Szernia, obdarzyła inteligencją oprócz ludzi również koty i sępy, oraz ze Zjednoczonych Królestw – cyklu historii rozgrywających się w alternatywnym XVII wieku. Laureat wielu nagród, m.in. Nagrody im. Janusza A. Zajdla za najlepszą powieść roku 1992, Król Bezmiarów, Nagrody Śląkfa w 1994 roku w kategorii Najlepszy Twórca Roku za rok 1993 za powieść Strażniczka Istnień i w 2002 roku w tej samej kategorii za powieść roku 2001 pt. Pani Dobrego Znaku, w 2001 otrzymał Nagrodę Sfinks w kategorii Najlepsza Powieść Roku 2000 za powieść Grombelardzka legenda.
