Ludzie nieznaczni. Taktyki przetrwania

Dokonuje się właśnie zasadnicza zmiana kulturowa. Dominujący przez dekady model sukcesu, produktywności i dążenia do celu ulega erozji, odsłaniając pokłady tego, co słabe, niedoskonałe, nieudane, zwyczajne. W sferze publicznej pojawia się przyzwolenie na okazywanie własnej niemocy i bezsilności. Porażka przestaje wzbudzać wstyd, coraz częściej bywa postrzegana jako jedno z najbardziej powszechnych i zarazem tw&oacute,rczych doświadczeń. Autorka stawia pytania o jego wymiary &ndash, jak przegrywać we własnym stylu, czerpać satysfakcję z porażki, ale i jak używać jej do forsowania zmiany społecznej. Zastanawia się nad wywrotowym potencjałem bezsilności, kt&oacute,ra czerpie siłę z intuicji i niepokoju.

W pasjonującym eseju Agnieszka Dauksza przygląda się strategiom oporu i taktykom przetrwania &ndash, przewodniczkami w tych poszukiwaniach są performerki, osoby publiczne, artystki, postacie literackie oraz zwierzęta. Na przykład meduzy, kt&oacute,re łącząc swoje kom&oacute,rki, wyznaczają trop w dążeniu do &bdquo,my&rdquo, przekraczającego wrogość i osobnicze podziały.

Autorka pyta, co to znaczy być osobą nieznaczną, i pisze, dlaczego właśnie odczucie tego stanu może pom&oacute,c w przetrwaniu wielogatunkowej wsp&oacute,lnoty.