Tymczasem pa, Kochany Skarbunieczku

Trzydzieści trzy rysunki na pożółkłym, blokowym papierze. Kolorowymi kredkami wprawna dłoń narysowała poznańskie zoo, dworzec kolejowy, zakłady Cegielskiego, ruchliwe ulice, mijające się tramwaje. Miasto zatrzymane w ruchu. Harmonia i spokój. I tylko niemieckie nazwy na znakach albo budynkach zakłócają pozorną sielankę...W tych obrazkach zapisana jest historia wielkiej ojcowskiej miłości do dziecka. Miłości, która przezwyciężyła ponurą okupacyjną rzeczywistość. Miłości, która pozwoliła małemu Jurkowi przeżyć wojnę bez lęku.
Piotr Bojarski, „Gazeta Wyborcza”