Problematyka poruszona w tej książce dotyczy recepcji sztuk plastycznych w pisarstwie Jana Józefa Szczepańskiego i Gustawa Herlinga-Grudzińskiego. Twórców łączy czas, w którym przyszło im żyć i pisać, obaj wywodzą się z literackiego pokolenia 1920, doświadczyli faszystowskiego i sowieckiego totalitaryzmu, obaj też pełnili w życiu literackim ważną rolę.