"Boso, ale w ostrogach" to autobiograficzna książka Stanisława Grzesiuka, której pierwsze wydanie ukazało się w 1961 roku. W tej powieści autor przedstawia codzienne życie na ulicach Warszawy w latach trzydziestych XX wieku, skupiając się na trudnościami młodego chłopaka dorastającego w biednej dzielnicy Czerniaków. Bohater nie poddaje się przeciwnościom losu, dzielnie stara się zdobyć pracę, wykształcenie i niezależność. Jest prawdziwym Warszawiakiem, który wyznaje zasadę "Boso, ale w ostrogach!". To właśnie ten duch walki pomaga mu później przetrwać dramatyczne chwile w obozie koncentracyjnym.
Chociaż Grzesiuk był młodym cwaniakiem z Warszawy, przedstawia on życie przedwojennej młodzieży stolicy z kolorowym humorem i specyficzną ironią. Akcja książki toczy się w dynamicznym tempie, co sprawia, że czyta się ją z przyjemnością. Niekwestionowany talent autora pozwala mu połączyć lekki styl z trudną tematyką, dzięki czemu powieść zyskała uznanie kolejnych pokoleń czytelników.
Stanisław Grzesiuk, nazywany Bardem z Czerniakowa, jest jednym z istotniejszych twórców literatury polskiej XX wieku. Przyszedł na świat w 1918 roku, a już od 1920 roku mieszkał w Warszawie, z którą związał swoje życie. Jego pisarski i muzyczny talent wyróżniały się szczególnie w trudnych warunkach życia na Czerniakowie, gdzie związał się z lewicowymi ideami.
Podczas II wojny światowej angażował się w walkę przeciwko niemieckiemu okupantowi w strukturach Polskiego Państwa Podziemnego. Za działalność konspiracyjną trafił na przymusowe roboty w Niemczech, gdzie przez kilka lat przebywał w obozach koncentracyjnych. Swoje dramatyczne przeżycia opisał w kolejnej znanej książce "Pięć lat kacetu". Życie w ciężkich warunkach obozowych doprowadziło do rozwoju gruźlicy, z powodu której zmarł w 1963 roku. Grzesiuk był aktywnym działaczem społeczno-lewicowym, widząc w PRL możliwość poprawy losu biedniejszych warstw społeczeństwa.
